Op ontspannen momenten vormt zich een feilloos verlanglijstje van boeken, strips en films in mijn hoofd. Maar vanaf het moment dat ik een Fnac cadeaubon ontvang, volgt er een grote blanco. Dan dwaal ik doelloos door de rijk gevulde winkel, verdwaald in een stroom van willekeurige gedachten. Niet zelden ga ik klagend en gefrustreerd naar huis met de ongebruikte voucher. Dezelfde verlammingsverschijnselen bekruipen me als iemand me vraagt welk cadeau ze me kunnen geven. Vaak is mijn reactie iets in de buurt van „uw komst is genoeg” of „dat is niet nodig” - beide flagrante leugens!

Gelukkig beseffen we steeds meer dat het beste cadeau te maken heeft met de hoeveelheid aandacht die je er als gever in hebt geïnvesteerd. Onverwachts iets geven dat iemand aangenaam verrast, wordt er niet beter op. Zo klopte een paar maanden geleden een koerier aan de deur met een zending wijn; een teken van dankbaarheid van mijn Streetwize-collega's. Mijn ogen worden nog steeds vochtig als ik eraan denk, en het is geen pollenallergie. Of de strip die ik van het Mobile School-team kreeg ter ondersteuning van de moeilijke Corona-tijden, geweldig! En voor Vaderdag kreeg ik dit jaar van de familie een elektrische gitaar, iets waar ik al jaren van droom. Na jaren luchtgitaar gespeeld te hebben in de keuken, is het nu tijd voor het echte werk. Gitaar spelen is echter moeilijk en dat brengt me bij coaching.

©Bram Doolaege

Vanwege de coronamaatregelen is het volgen van gitaarlessen op locatie niet eenvoudig. De zoektocht naar een online coach was dringend, vooral omdat mijn spel ook de hond traumatiseerde. Laat ik beginnen met een goed advies. Voer nooit het woord 'coaching' in, gevolgd door een thema. Ik was overladen met wandelcoaches, dieetcoaches, fitnesscoaches, zangcoaches, yogacoaches, computercoaches, tot ik enkele dagen later bij gitaarcoaches terechtkwam. Helaas volgen de meeste gitaarcoaches, net als hun collega's uit andere disciplines, hetzelfde patroon. Allereerst tonen ze hun virtuositeit door verschillende moeilijke werken te combineren tot een krachtige gitaarsolo. Dat maakt de nietsvermoedende kijker, waaronder ik, verdrietig en behoeftig. Dan is er een boodschap om gerust te stellen. Als je hun eigen coachingsmethodiek volgt, liggen de gouden bergen als muzikanten in het verschiet. Je onderdrukt dus de vraag waarom de coach, ondanks zijn unieke methode, niet in staat was om een succesvolle carrière als muzikant op te bouwen. Met hoop grijp je naar de visakaart, een trouwe vriend in financieel moeilijke tijden. Na de betaling volgt de bevestiging met „reguliere contactmomenten”, dat wil zeggen het automatisch doorsturen van instructievideo's. Dankzij de worsteling met de schijnbaar „eenvoudige startersoefeningen” is je zelfvertrouwen nu zo groot als een erwt. Daarom kies je voor het optionele coachingspakket voor gevorderde studenten en herhaalt de geschiedenis zich.

En dat brengt me bij enkele kritische opmerkingen die ik kan maken als we het vandaag over coaching hebben. Of we nu iemand coachen of een coach inhuren, de eerste vraag die we onszelf moeten stellen is hoe we ervoor kunnen zorgen dat er geen afhankelijkheid ontstaat. Natuurlijk bestaat onze mobiele school om kinderen te ondersteunen. Bij alles wat we doen staat echter de zelfredzaamheid van het kind centraal. Soms betekent dat dat het als straatwerker beter is om wat afstand te nemen in plaats van het voortouw te nemen. Dit kan gedaan worden door een terugkerend proces voor te bereiden waarin de nadruk ligt op exploratie en niet op het geven van advies.

Ten tweede hebben we gemerkt dat je bij het coachen van straatkinderen veel aandacht moet besteden aan actie en vooruitgang. Natuurlijk is het leuk om diepgaande gesprekken te voeren, aangezien verbinding een essentieel onderdeel is van coaching. Maar verandering zit in het doen, in het behalen van succes. Laat een goed gesprek daarom niet in de weg staan van actie door je te concentreren op experimenteren en evalueren.

Tot slot, en dat geldt voor elke organisatie, is het onze plicht om toekomstige uitdagingen waar onze coachees mee te maken zullen krijgen, proactief in kaart te brengen. Maar in kaart brengen is niet voldoende. Als coach hebben we ook de verantwoordelijkheid om mensen uit te dagen over deze nieuwe uitdagingen voordat ze urgent worden. Bij Mobile School anticiperen we nu al op de uitdagingen waar onze kinderen mee te maken zullen krijgen, zoals digitalisering. Verandering kost tijd, dus begin vroeg.

Neem me niet kwalijk, ik moet nog wat akkoorden oefenen, volgens mijn coach.

Meer Streetfood for Thought?